Om diverse redenen komt de het begrip Type persoonlijkheid de afgelopen weken ter sprake in mijn team en daarbuiten. Ieder gesprek begint met de vraag Waarom doen mensen, studenten, docenten zo? En ieder gesprek heeft een ander vervolg. Een van de gesprekken die ik deze week daarover gevoerd heb ging voor over de verschillende gedachten van de psychologische stromingen. Is gedrag aangeboren en kan je er dus niets aan doen, of kan gedrag aangeleerd worden. Dan is er nog hoop voor de studenten die niet weten hoe ze leren moeten. Behavioristen gingen van dat laatste uit. Al het gedrag kan worden aangeleerd als je er maar moeite voor doet. Maar ik vind dit zelf een beetje kort door de bocht en dan komen de persoonlijkheidstypen van Jung, Myer-Briggs en het Reiss-profil om de hoek kijken. Maar ook de toevallige fouten die daarin zitten. Die fouten zijn ontstaan vanuit begripsverwarring en inzichten die van elkaar verschilden. Binnen het MBTI worden mensen verdeeld tussen introverte en extraverte mensen. Maar Jung bedoelde met extraversie iets anders dan de sociale attitude die MB ermee lijkt te bedoelen. Met extraversie bedoelde Jung meer het observerende deel van de mens naar de buitenwereld en met introversie bedoelde hij introspectie. Bijzonder om te zien dat zulke fouten een eigen leven gaan leiden en binnen tal van testen een rol spelen. Ook binnen testen die we bij de studenten afnemen. Uitspraken zullen, zoals altijd met de nodige voorzichtigheid behandeld moeten worden.
Een ander gesprek over hetzelfde onderwerp eindigde meer in een goede discussie over het praktische kant van de persoonlijkheidstypen. Meer de kant van pragmatist William James die het eigenlijk maar heel eenvoudig vond. Sommige mensen zijn nu eenmaal tender-minded” terwijl anderen meer “tough-minded zijn. De een is nu eenmaal wat praktischer dan de ander. En wat voor studenten willen wij dan eigenlijk op het hbo? En wat voor soort docenten willen we daar dan bij? Prestatieafspraken en de gedachten van een toegepaste praktische hbo lijken hier niet op een lijn te staan. En hoe gaan we daar dan mee om? Is een goede vakman een minder goede docent omdat hij geen master heeft en is iemand met een mastertitel per definitie een goede docent? Ik heb deze discussie al vaker gevoerd en meer en meer ben ik ervan overtuigd dat er binnen een team een mix moet zijn van meesterschap en vakmanschap. En als die twee elkaar kunnen vinden zou je wel eens heel mooi onderwijs kunnen krijgen.
De laatste discussie ging over het in vakjes zetten van mensen. Iedereen is anders en waarom zou je tot een bepaald type moeten horen of willen horen? Voor mijn onderzoek is het wel gemakkelijker. Ik hoop dat ik over een jaar kan adviseren dat mensen behorende tot een bepaald type een bepaald soort scholingsbehoefte hebben en dat het dus voor ieder type anders is.
Mocht u nog niet in de gelegenheid zijn geweest deel te nemen aan mijn onderzoek, hier is de link
s.schouwenaars 