Wat ik mis in het competentie denken.

Het onderwijs is al jaren in de ban van het competentiegericht denken. Houding, kennis en kunde komen bij het competentie denken bij elkaar. Maar ik heb al een hele tijd het gevoel dat ik daarin iets mis. Maar ik kon er niet achter komen wat. Gelukkig heb ik de MOOC’s om die kennis die ik mis wel te krijgen en ik ben vandaag begonnen met een MOOC Discover your value. En tijdens de eerste Module stuit ik op de theorie van Davenport(1999). En hij voegt TALENT toe aan vaardigheid, kennis en gedrag. Daarbij gaat het om de aanleg van iemand om een bepaalde taak uit te voeren. Terwijl gedrag aan te leren is, is het talent van iemand dat vaak niet.

Het inzetten van het mensenlijk kapitaal in een organisatie heeft Davenport in een formule weer gegeven.

investeringen in menselijk kapitaal = (vermogen + gedrag) x inspanning x tijd

En onder het vermogen verstaat hij dus kennis, kunde EN talent. Ik vond het heel bijzonder om te lezen dat talent wordt gezien als onderdeel van het human Capital, maar bedenk me ook dat het onderwijs er nauwelijks aandacht aan besteedt. Terwijl als we mogen doen waar we goed in zijn, we toch duidelijk efficiënter (lees productiever) werken. En de les ging nog verder. Er kwam een woord langs dat enige tijd geleden een soort modewoord was en te pas en te inpas werd gebruikt. Passie! Tijdens een TED-talk van 2012 gaf Larry Schmit aan dat interessant niet goed genoeg is. Maar dat passie kan leiden tot geweldige resultaten. PASSIE! Eigenlijk is dat toch een mooi woord. En gevoel van warmte komt bij mij naar boven als ik aan het woord Passie denk. En bij mij is die passie direct gelinkt met leren. Extreme learner noemen ze mij en al die mensen die nooit genoeg krijgen van kennis vaardigheden en gedrag en zo hun talent voor leren delen. Heerlijk om docent zijn te zijn als je passie

Maar als we weten welke invloed talent kan hebben zouden we er in het onderwijs actief meer mee moeten doen. Het onderwijs zoals ik het ken is te weinig gedifferentieerd. Terwijl basisscholen er druk mee zijn verdwijnt het in de latere onderwijsinstellingen. Lijkt mij een mooie uitdaging. Geen een doel meer maar ieder zijn eigen doelen uitgaand van zijn of haar talenten.
Nu ga ik er eens over denken. En dit blijft toch de meest sprekende afbeelding die ik ken. Hoezo differentiëren .

Over de vrijheid van meningsuiting en of die eigenlijk wel bestaat.

7 januari 2015 Het nieuwe jaar wordt wel met een hele bizarre gebeurtenis ingeluid. Twee zwaar bewapende mannen vallen de redactie van het weekblad Charlie Hebdo binnen. Zij doden daar een 10-tal cartoonisten, journalisten en redactiemedewerkers, nadat zij eerst buiten het gebouw twee politiemannen hebben omgebracht. Charlie Hebdo is een Franstalig satirisch weekblad, die zijn artikelen met cartoons illustreert. Die cartoons zijn satirisch!!!!! Humoristisch!!!! Dus ze kunnen kwetsend zijn voor mensen zonder humor of voor fundamentalistische mensen. Dat was de reden voor de aanslag op de krant.

Gelijktijdig werd in een andere wijk van Parijs een politie-agente gedood en een andere agent verwond. in eerste instantie werd er nog geen link gelegd tussen die twee gebeurtenissen. De dag erna wel.

Een van de aanslagplegers op Charlie Hebdo heeft de franse politie geholpen door zijn ID-kaart achter te laten. De klopjacht kon beginnen.

Intussen was de hele wereld in rep en roer. Er waren globaal gezien 4 soorten reacties. De eerste was die van de onwetenden Wat is er gebeurd? Sommige mensen lezen en kijken geen nieuwszenders. Kan gebeuren. De tweede reactie was die van de dommen: Zie je nu wel dat het Islam gevaarlijk is. En meer van dat soort onzin zinnen. Die kan je het beste negeren, maar in dit geval kon ik dat niet altijd. 2 mannen is nog niet een heel geloof. Zucht en maar weer door gaan. De derde reactie ging vooral over de doodgeschoten mensen. 10 mensen zomaar doodgeschoten. De reden ontging deze mensen, maar is ook niet erg. De vierde reactie was van de mensen die verder dachten 10 mensen doodgeschoten omdat ze kritiek durven te uiten (op alles eigenlijk), omdat ze uit durven te komen voor hun mening en deze met humor met de wereld delen. Omdat ze het potlood als wapen gebruiken en niet het geweer. Overal op social media verschenen twee soorten foto’s

Deze twee afbeeldingen werden tijdens de vele bijeenkomst het symbool van medeleven en de eis van de mensen om de vrijheid van meningsuiting te respecteren. Wat het opsteken van het potlood doe je niet zomaar, dat doe je met een belofte. Namelijk de belofte dat jij je de mond niet laat snoeren. Daarover later in deze blog die langer wordt dan je normaal van mij gewend bent.

Maar de aanslag had een vervolg. De klopjacht op de twee broers die de aanslag op Charlie Hebdo hadden gepleegd ging door tot zij in een drukkerij vastliepen. Toen bleek ineens dat de twee aanslagen van de dag ervoor wel een relatie hadden. Een derde jihadstrijder, die gezocht werd voor de aanslag op de agenten,  gijzelde in Parijs een aantal mensen in een joodse supermarkt en dreigde mensen te doden als de broers geen vrijgeleide kregen. De broers wilden dat eigenlijk niet, zij wilden als martelaren sterven en dus kozen zij er zelf voor om al schietend uit de drukkerij te gaan en natuurlijk gedood te worden. Toen moest de franse politie wel heel snel ook in actie komen bij de supermarkt. Intussen had de gijzelnemer daar al vier mensen gedood (maar dat waren nog maar geruchten). Tijdens de actie van de politie kwam deze gijzelnemer ook om.

Maar nu het potlood

Het potlood staat voor de kracht van het woord (geschreven, getekend, gesproken enz) en de vrijheid die mensen moeten hebben om hun mening te kunnen zeggen. Daar sta ik ook voor. Maar dat is niet in alle landen normaal. Op dit moment wordt een Saudische blogger, Raif Badawi, gestraft met 1000 stokslagen (50 per week, dan heeft hij iets om naar uit te kijken. #NOT #Walgelijk) en 10 jaar celstraf. Waarom? Omdat hij kritische blogt. Er lopen wat acties op de sociale media. Kijk er eens naar en kom in actie.

Veel gesprekken die ik over het hebben van de vrijheid om je mening te uiten,  had met vrienden eindigden altijd met dezelfde vraag. Hebben we die vrijheid wel?

Jawel formeel wel. In dit land zal je niet in de gevangenis worden gezet of krijg je 100 stokslagen omdat je je mening zegt of schrijft. Je kan er zelfs een politieke partij mee stichten. En of ik het nu eens ben met die ideeën of niet, we accepteren dat mensen een mening hebben.

Maar nu op een wat lager niveau. Hoeveel van ons zeggen op het werk precies wat zij vinden? Hoeveel van ons schrijven een blog omdat ze een wantoestand tegen komen? Proberen we allemaal niet voor de lieve vrede juist niet alles te zeggen wat we denken? Proberen we allemaal niet positief te blijven. Zelfs Youp van het Hek gaf toe dat hij goed nadacht over wat hij in zijn column schrijf en hij wordt toch gezien als iemand die zegt waar het op staat.  Is fatsoen dan datgene dat ons censureert en niet de overheid of de staat of wie dan ook. Zijn wij zelf niet de grootste bedreiging voor de vrijheid van het uiten van onze mening?

Denk er maar eens over na.